SŁUCHANIE GŁOSU BOŻEGO

Izajasz 30, 21: A gdy będziecie chcieli iść w prawo albo w lewo, twoje uszy usłyszą słowo odzywające się do ciebie z tyłu: To jest droga, którą macie chodzić!- nasze marzenie.
 

Proroczy ludzie akceptują fakt, że Bóg pragnie stałej, werbalnej relacji  z nimi. Codziennie rozmawiają z Bogiem i przynoszą słowo rema dla innych.

A.           Słuchania musimy się uczyć

1.    Nie przychodzi to automatycznie.

2.    Czasami słyszymy tylko w sytuacji zagrożenia i punkcie zwrotnym.

3.    Przypuszczalnie wszyscy słyszymy Boga, lecz nie rozpoznajemy jego głosu.

4.    Są ludzie słyszący różne głosy, mówiące, co mają robić – zamieszanie i udręka.

B.            Biblijne przykłady

1.    1 Sam 3, 2-10

a.             Samuel słyszał Boga 3 razy i nie rozpoznał go.

2.    Jer 32, 8

a.             Jeremiasz prorokował przez wiarę. Zawsze odczuwamy ulgę, kiedy wiara zostaje potwierdzona.

C.           Boże obietnice i dyrektywy odnośnie słuchania

1.    Bóg obiecał, że będziemy słyszeć jego głos.

2.    Każda relacja polega na rozwoju – wielokrotnym słuchaniu.
J 10, 4-5. 16: Gdy wszystkie swoje wypuści, idzie przed nimi, owce zaś idą za nim, gdyż znają jego głos. Za obcym natomiast nie pójdą, lecz uciekną od niego, ponieważ nie znają głosu obcych.

3.    Proroczy ludzie praktykują w przyjaznym otoczeniu. Uczą się słuchania wśród owiec. (Starsze owce, które już dobrze znają głos Pasterza, od razu reagują i idą za nim. Małe często najpierw biegną tam, gdzie duże owce, potem uczą się same reagować).

4.    Mat 17, 5: Gdy on jeszcze mówił, oto obłok jasny okrył ich i oto rozległ się głos z obłoku: Ten jest Syn mój umiłowany, którego sobie upodobałem, jego słuchajcie! — mocne polecenie.

D.           W jaki sposób Bóg mówi

o     Przed słyszeniem powstrzymuje nas przyjęte z góry wyobrażenie o tym, jak Bóg przemawia i jak powinniśmy go słuchać.

o     Kluczem jest komunikowanie się, a nie tylko mówienie-słuchanie.
1 Sam 3, 1

o     Słowo Pana jest porównane do wizji. To, o czym myślimy jako o słuchaniu — mówieniu jest postawione w tej samej pozycji jak oglądanie wizji.

o     „Słowo Pana” – każda możliwa forma komunikacji, włącznie z używaniem innych ludzi i sytuacji.

o     Musimy się uczyć odbierać Boga, kiedy do nas przemawia.

o     Słuchanie, widzenie, czucie – wszystkie formy nakładają się wzajemnie.

SPOSOBY MÓWIENIA BOGA

1.    Słyszalny głos   1 Sam 3, 10    Dz 9, 3-7
Rzadkie przypadki, również biblijne. Kiedy Bóg chce naprawdę pozyskać czyjąś uwagę; w chwili wielkiego zagrożenia. Nie jest konieczne, jeżeli słyszysz Boga w inny, mniej drastyczny sposób.

2.    Słyszenie głosu w duchu, cichy łagodny głos (1 Król 19, 12;   J 14, 23) nazywany też przeczuciem lub intuicją.

a.             W czystej formie dosłownie słyszymy cichy, delikatny głos pochodzący z głębi naszego ducha, z brzucha. Nie możemy go lekko traktować, ignorować.
Często ostrzegawczy, zachęcający, prowadzący.

Ø             cichy łagodny głos może się wyrażać poprzez „obraz” w duchu. Symboliczne obrazy są językiem DS

3.    Sny – gdy Bóg nie może dotrzeć do nas w inny sposób (zbyt zajęci), lub wybrał ten sposób przemawiania do nas.
Rdz 15, 1.  20, 3.  28, 12.  31, 10. 31, 24. 37, 5-10 itd.  Mt 1 i 2  i wiele innych.
Musimy rozstrzygnąć, co jest od Boga, a co nie (z umysłu, od demonów).
Najlepiej prosić Pana o interpretację – jeśli naprawdę chcemy prawdy.

a.             Emocjonalna zawartość snu ma największe znaczenie, większa niż dosłowne symbole i akcja snu.

b.             Bądź świadomy „innych” ludzi w śnie

Ø             najczęściej reprezentują różne części naszego ja,

Ø             tłumaczą obecny konflikt lub nierozwiązane problemy, nie podjęte decyzje.

Ø             Symbole reprezentują pomysły.

c.             Przed pójściem spać proś Pana o mówienie do ciebie przez sen.

d.             Kartka papieru, latarka długopis — zawsze je miej przy łóżku.

Ø             Notuj od ostatniego zapamiętanego fragmentu – użyj go jako haczyka dla przypomnienia sobie następnych części – aż do początku snu.

Ø             Rano posortuj notatki i proś DS o interpretację.

4.    Wewnętrzna wizja – słowo wiedzy i mądrości (J 5, 19-20.  8, 38. 40)

a.             cichy łagodny głos — w formie „obrazu — Symboliczne obrazy są językiem DS.

Ø             niech obrazy pochodzą z ducha, bez „wymyślania”.

Ø             Jezus robił tylko to, co widział robić Ojca i tylko to, co słyszał mówić Ojca.

Ø             Często Słowo wiedzy i poznania przychodzi w tej formie
(pytaj Pana o znaczenie i czekaj na cichy, łagodny głos).

5.    Modlitwa w duchu z wykładaniem języków (1 Kor 14, 5-6. 13, 15. 26)

a.             Duch modli się za nas zgodnie z wolą Pana – Rzym  8, 26-27, nie musimy rozumieć, o co się modlimy.

b.             Interpretacja w duchu przynosi do naszej świadomości wrażenie polskich słów— to wiadomość od Boga dla nas lub innych osób.

c.             Ładujemy nasze duchowe baterie.

6.    Słowo wiedzy, mądrości, zdolność rozróżniania  (1 Kor 12, 7-11; Hbr 5, 14)

a.             Informacja – fakt (słowo wiedzy)

b.             Plan, strategia (słowo mądrości)

Ø             Jakie demony, ich funkcjonowanie, prawne podstawy

c.             Wiedza – wiem, że wiem, że wiem (coś w nas klika i wiemy)

d.             Emocje

e.             Czujemy ból

7.    Oświecenie, iluminacja Słowa
Wersety „wyskakują” z Biblii – objawienie specyficznego zastosowania Słowa lub głębszego zrozumienia (zamiana Logos na Rema).

8.    Widzenie Słowa w duchu – forma wewnętrznej wizji – oglądanie słów dosłownie jak na bilbordzie (wizja słów).

9.    Doświadczanie emocji innej osoby –  forma słowa wiedzy  1 Kor 12, 7-11. Jesteśmy echem uczuć drugiej osoby. Natychmiastowa zmiana – szczęśliwa – w depresję, smutną, pomieszaną. To DS pozwala nam ujawnić, rozwikłać zagmatwane problemy innej osoby.

10.          Doświadczanie fizycznych odczuć innej osoby – słowo wiedzy
 (1 Kor 12, 7-11) (wstawiennictwo).

a.             Nagły ból, dyskomfort, nieznane sensacje – DS daje w ten sposób słowo wiedzy, jeśli mamy tego świadomość, możemy współpracować z nim.

b.             Czasami to sposób komunikowania, że ktoś w ten sposób reaguje psychologicznie – strach, obawa, panika.

11.          Osobiste proroctwo  1 Kor 12, 7-11 — w pewnym sensie każda informacja od Pana jest proroctwem. Osobiste proroctwo  jest skierowane do konkretnej osoby (zachęta, zrozumienie, wgląd, pocieszenie).

12.          Pieśń Pana (wyśpiewywanie osobistego proroctwa) 1 Krn 25, 1-2. 5. 7

a.             Trafia wprost do serca

b.             Może odciąć całe lata dziecięcych zranień, zaniedbania, wnieść uzdrowienie, przyjęcie, miłość, poczucie bezpieczeństwa, wartości.

c.             Niech nie stanie się codziennością.

13.          Zewnętrzna wizja  (Wj 3, 2-17; Joz 5, 13-15; Dz 9, 3-7)

a.             Poczucie bycia w innym miejscu, innym otoczeniu, doświadczanie jakiejś sytuacji.

b.             Jakby rozszerzenie wizji wewnętrznej.

c.             Utracenie świadomości i udanie się „gdzie indziej”.

d.             Głębokie, osobiste i trwałe uzdrowienie wypływające z osobistego
i intensywnego spotkania z Panem.